សរសេរដោយ៖ កញ្ញា តាង ស៊ីវហ្គេច, អ្នកចូលរួមកម្មវិធីបោះជំរំ ស្រ្តី និងយុវជន ឆ្នាំ២០១៩
វាស្តាប់ទៅដូចជារឿងមនោសញ្ចេតនា តែនេះវាគឺជាការពិត។ ទទួលបានឱកាសចូលរួម នៅក្នុងកម្មវិធីបោះជំរំពង្រឹងភាពជាអ្នកដឹកនាំស្រ្តី និងយុវជន ឆ្នាំ២០១៩ ក្រោមប្រធានបទ៖ ពង្រឹងសមត្ថភាពស្រ្តី និងយុវជនដើម្បីតម្លាភាព និងគណនេយ្យភាព នៅខេត្តរតនគិរី របស់អង្គការតម្លាភាពកម្ពុជា គឺជាបទពិសោធន៍មួយដែលមិនធ្លាប់មាន នៅក្នុងជីវិតរបស់ខ្ញុំ។ សម្រាប់ខ្ញុំ វាគឺជាដំណើរផ្សងព្រេងមួយដែលបង្កប់នូវភាពសប្បាយរីករាយ និងទុក្ខសោកនៅលាយឡំគ្នា។
រហូតមកដល់ពេលនេះ ខ្ញុំនៅតែចងចាំនូវថ្ងៃដំបូងដែលខ្ញុំធ្វើដំណើរចាកចេញ ឆ្ពោះទៅកាន់ ទីតាំងបោះជំរំ ដែលមានចម្ងាយជិត ៦០០ គីឡូម៉ែត្រ ពីរាជធានីភ្នំពេញ នៅវេលាម៉ោង ៥:៤៥ នាទីព្រឹក។ ចាំបានថា នៅពេលនោះ ខ្ញុំអង្គុយនៅក្នុងរថយន្តក្រុង ជាមួយនឹងមនុស្សមិនធ្លាប់ស្គាល់គ្នាពីមុន ជាច្រើននាក់ ហើយពួកយើង ធ្វើដំណើរឆ្ពោះទៅកាន់ទិសដៅតែមួយ។ ខ្ញុំមិនបាននិយាយអ្វីច្រើនឡើយ នៅថ្ងៃចេញដំណើរទៅខេត្តរតនៈគិរីនោះ។
ខ្ញុំបានញញឹមដាក់ស្ទើរគ្រប់គ្នា នៅលើរថយន្តក្រុង។ ការធ្វើដំណើររយៈពេលជាង ១២ ម៉ោង ធ្វើឱ្យខ្ញុំអស់កម្លាំង និងឃ្លានជាខ្លាំង។ នៅពេលដែលពួកយើងដំណើរទៅដល់គោលដៅ ការងារដំបូងដែលពួកយើងធ្វើនោះគឺ បញ្ចូលថាមពលរបស់ពួកយើងឡើងវិញ ដោយការបរិភោគអាហារពេលល្ងាចដ៏ធំមួយជុំគ្នា។ បន្ទាប់ពីអាហារពេលល្ងាចរួច ពិធិករ បានហៅឱ្យអ្នកចូលរួម ជួបជុំគ្នា ហើយឈរជារង្វង់ ហើយនេះចំណុចចាប់ផ្តើមនៃកម្មវិធីបោះជំរំ នាពេលយប់។
នៅថ្ងៃបន្ទាប់ ហើយក៏ជាថ្ងៃដំបូងដែលខ្ញុំមានឱកាសទទួលបានចំណេះដឹងថ្មីៗជាច្រើន ដែលខ្ញុំមិនធ្លាប់ដឹងពីមុនមក។ វគ្គដំបូង ដែលខ្ញុំបានរៀននោះ គឺភាពជាអ្នកដឹកនាំ និងវគ្គចែករំលែកអំពី អភិបាលកិច្ចល្អ ហើយប្រធានបទទាំងនេះ ពិតជាថ្មីមែនទែនសម្រាប់ខ្ញុំ ហើយធ្វើឱ្យខ្ញុំ ទទួលបានគំនិតខ្លះៗថាតើអ្វីទៅគឺជា អភិបាលកិច្ចល្អ។ ជាងនេះទៅទៀត ប្រធានបទស្តីពីភាពជាអ្នកដឹកនាំ និងអភិបាលកិច្ចល្អនេះ បានជម្រុញឱ្យខ្ញុំ យល់ដឹងកាន់តែច្រើនបន្ថែមទៀត អំពីដំណាក់កាលនៃអភិបាលកិច្ចល្អ។ នៅពេលរសៀលថ្ងៃដដែលនោះ ហើយក៏ជាពេលវេលាដែលខ្ញុំចូលចិត្តដែរ គឺជាវគ្គចែករំលែកបទពិសោធន៍ និងបញ្ហាប្រឈមនានានៅក្នុងអាជីព របស់ស្រ្តីចំនួន ៤ រូប ដែលមកពីវិស័យផ្សេងគ្នាៗ។ ខ្ញុំពេញចិត្ត ដែលបានស្តាប់រឿងរ៉ាវរបស់ពួកគាត់ ជាពិសេស ការប្តេជ្ញាចិត្តរបស់ពួកគាត់ ហើយធ្វើតាមចំណង់ចិត្តរបស់ខ្លួន។ ខ្ញុំពិតជាសប្បាយរីករាយណាស់ ដែលបានជួបវាគ្មិន ហើយសាកសួរពួកគាត់ដោយផ្ទាល់ នូវសំណួរដែលខ្ញុំចង់ដឹង។
នៅពេលយប់ ខ្ញុំបានស្គាល់មិត្តភ័ក្រ្តថ្មីមួយចំនួន ហើយពួកយើងចាប់ផ្តើមមានអារម្មណ៍ស្និទ្ធស្នាលគ្នា ក៏ប៉ុន្តែក្នុងពេលដែលមួយនេះ វាក៏ជាបទពិសោធន៍ដ៏ចម្លែកមួយ និងគួរឱ្យអស់សំណើចសម្រាប់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំស្នាក់នៅក្នុងតង់ ជាមួយមនុស្សមិនដែលស្គាល់គ្នាពីមុនមក ចំនួន ៣ នាក់ ដែលមកពីខេត្តផ្សេងៗគ្នា ហើយខ្ញុំក៏ត្រូវបរិភោគអាហារជាមួយមនុស្ស មិនដែលស្គាល់សោះគ្នា ចំនួន ៩ នាក់ផ្សេងទៀត។ អ្វីដែលកាន់តែភ្ញាក់ផ្អើលទៀតនោះគឺ ខ្ញុំត្រូវប្រើបន្ទប់ទឹករួម ដើម្បីងូតទឹកជាមួយអ្នកចូលរួមជាស្រ្តីផ្សេងទៀត ក្នុងពេលតែមួយ។ រម្លឹកទៅដល់ពេលនោះ សម្រាប់ខ្ញុំ វាគឺជាអនុស្សាវរីយ៍ដ៏ប្លែក ប៉ុន្តែក៏សប្បាយរីករាយម្យ៉ាងដែរ។
មេរៀនដែលខ្ញុំបានរៀននៅថ្ងៃទី២នៃកម្មវិធីបោះជំរំ គឺការចែករំលែកបទពិសោធន៍ពីអ្នកដែលមានការប្តេជ្ញាចិត្ត និងមានឆន្ទៈ នៅក្នុងការងារស្ម័គ្រចិត្ត។ សម្រាប់ខ្ញុំ និងអ្នកចូលរួមផ្សេងទៀត បានចំណាយពេលជិត២ ថ្ងៃ ដើម្បីបង្កើតក្រុម និងបង្កើតជាគម្រោងតូចមួយ។ នេះគឺជាលើកទីមួយសម្រាប់ខ្ញុំ ដែលបានរៀនពីការបង្កើតគម្រោង ហើយវាក៏ជាពេលវេលាមួយ ដ៏ពិសេសម្រាប់ខ្ញុំដែរ។ បន្ទាប់ពីការពិភាក្សាយ៉ាងយូរ ទីបំផុត គម្រោងរបស់ពួកយើង ក៏លេចចេញជារូបរាង។ សមាជិកនៅក្នុងក្រុម បានប្រឹងប្រែងទាំងអស់គ្នា ដើម្បីធ្វើការងារនេះ ហើយអ្វីដែលកាន់តែល្អបំផុតនោះ គឺខ្ញុំបានរកឃើញថា វាជាលទ្ធផលដ៏មានតម្លៃនៃការងារជាក្រុមរបស់យើង។
អ្វីដែលកាន់តែភ្ញាក់ផ្អើល ពួកយើងបានប្រារព្ធទិវានារីអន្តរជាតិ ៨ មីនា ទាំងអស់គ្នា ដោយមានថតរូបជាក្រុមធំជារូបភាពដែលអ្នកនឹងឃើញខាងក្រោម ក៏ដូចជាការប្រកួតប្រជែងរូបថតសម្រាប់គ្រប់ក្រុមនៅក្នុងតង់នីមួយៗដែរ។
រយៈពេលបីថ្ងៃ បន្ទាប់ពីបានចូលរួមនៅក្នុងកម្មវិធីបោះជំរំនេះ ធ្វើឱ្យខ្ញុំចាប់អារម្មណ៍កាន់តែខ្លាំងពីស្ថានភាពអភិវឌ្ឍន៍បច្ចុប្បន្ននៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា រួមបញ្ចូលទាំង ស្ថានភាពនយោបាយ ច្បាប់ និងបទបញ្ជានានា នៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា ជាពិសេស ទាក់ទងនឹងសហគមន៍ដែលខ្ញុំកំពុងរស់នៅ។
ខ្ញុំសូមអរគុណដល់អង្គការតម្លាភាពកម្ពុជា ក៏ដូចជា ទីភ្នាក់ងារជំនួយអាមេរិក USAID ដែលបានរៀបចំ កម្មវិធីបោះជំរំដ៏អស្ចារ្យមួយនេះ ដើម្បីផ្តល់សិទ្ធិអំណាចដល់ស្រ្តី និងយុវជន ក្នុងភាពជាអ្នកដឹកនាំសម្រាប់អភិបាលកិច្ចល្អ។ តាមរយៈឱកាសរៀនសូត្រដ៏អស្ចារ្យនេះ ខ្ញុំនឹងពាំនាំមកនូវចំណេះដឹង ដែលខ្ញុំបានរៀនពីកម្មវិធីនេះ ដើម្បីចូលរួមក្នុងការអនុវត្ត ប្រចាំថ្ងៃរបស់ខ្ញុំ ដើម្បីពង្រឹងជំនាញភាពជាអ្នកដឹកនាំ និងការប្តេជ្ញាចិត្តរបស់ខ្ញុំ ជាផ្នែកមួយក្នុងការធ្វើឱ្យប្រសើរឡើងនូវដំណើរការអភិបាលកិច្ចល្អ ហើយក្លាយជាបុគ្គលមានតម្លាភាព និងគណនេយ្យភាពសម្រាប់សង្គមរបស់យើង។